​Koniecpolski Aleksander (1620 - 30 marca 1659)

W latach 1635 - 38 odbył podróż edukacyjną po krajach Europy Zachodniej (Włochy, Francja, Belgia), a później wyjeżdżał tam jeszcze kilkakrotnie (Lejda, Padwa, Niderlandy). Odznaczył się w zwycięskiej bitwie z Tatarami pod Ochmatowem (1644). W roku 1646 przeprowadził wspólnie z Jerzym Wiśniowieckim akcję przeciwko Tatarom, ale ta prowokacja nie doprowadziła jednak do oczekiwanego przez króla wypowiedzenia wojny przez Turcję. Wkrótce spowodował zaognienie stosunków z Kozakami, popierając Czaplińskiego w jego sporze z Chmielnickim (1647). Opowiedział się za stłumieniem powstania kozackiego siłą, szansy jednak nie wykorzystał jako regimentarz koronny (z racji młodego wieku nazwany "dzieciną"), chociaż stawał dzielnie w najważniejszych bitwach (Konstantynów, Zbaraż, Beresteczko). Wobec Szwedów (1655) zajął początkowo stanowisko kapitulanckie, winy odkupił jednak wykonując dość sumienie powierzone mu zadania militarne. Posiadał olbrzymie dobra nie tylko na Ukrainie, ale również na Mazowszu i Pomorzu.

Źródło: "Wielka Historia Polski" Wydawnictwo Pinnex, Kraków 1999