​Konrad II (około 1252-1294)

Był synem Siemowita I i Perejasławy ruskiej. W 1262 roku, gdy Mazowsze najechali Litwini, jego ojciec został zamordowany w Jazdowie (Ujazdowie), a on sam dostał się do niewoli, w której przebywał do około 1264 roku Po powrocie objął Konrad rządy nad całym Mazowszem. W 1274 lub 1275 roku oddał zachodnią część ziemi mazowieckiej swemu bratu Bolesławowi, który jednak - niezadowolony z podziału - wszedł z nim w konflikt. Konrada wspierali Rusini, a Bolesława - Władysław Łokietek. Kiedy Leszek Czarny objął rządy w Krakowie, opozycja wysunęła przeciw niemu Konrada. W 1285 roku Toporczykowie podnieśli bunt przeciwko Leszkowi Czarnemu i powołali na tron krakowski Konrada II. Kraków obronili niemieccy mieszczanie, a Leszek pokonał Konrada w bitwie pod Bogucicami nad Rabą. Po śmierci Leszka Czarnego w 1288 roku był Konrad ponownie kandydatem do tronu  krakowskiego, lecz wszystkie jego starania spełzły na nieudanej próbie zajęcia Lublina i kilkumiesięcznym panowaniu w Sandomierzu.

Źródło: "Wielka Historia Polski" Wydawnictwo Pinnex, Kraków 1999