Konstanty Ildefons Gałczyński (23 I 1905 - 6 XII 1953)

Przez pewien czas studiował filologię angielska i klasyczną na UW. Debiutował w roku 1923 w prasie warszawskiej, od 1926 roku współpracował z tygodnikiem satyrycznym "Cyrulik Warszawski", a następnie (lata 1928 - 33) związany był z grupą poetycką "Kwadryga". W latach 1935 - 39 współpracownik prawicowego pisma "Prosto z mostu". Jego twórczość jest niezwykle różnorodna, łączy liryczną nastrojowość z kpiną, groteską, szyderstwem, pełno w niej motywów plebejskich, muzycznych, antycznych, architektonicznych, religijnych, baśniowych.

Posiadał niezwykły dar poetyckiego obrazowania. Autor wielu zbiorów poezji (np. Zaczarowana dorożka, Ślubne obrączki), poematów (Koniec świata, Niobe, Wit Stwosz), satyrycznych miniatur dramatycznych Zielona Gęś i poetyckich felietonów. Listy z fiołkiem (drukowanych w "Przekroju", pod koniec życia jedynym drukującym go piśmie); także groteskowa powieść Porfirion Osiełek.

Źródło: "Wielka Historia Polski" Wydawnictwo Pinnex, Kraków 2000