Konstanty Pawłowicz Romanow (8 maja 1779 - 27 czerwca 1831)
Wielki książę rosyjski, naczelny wódz wojsk Królestwa Polskiego, brat carów Aleksandra I i Mikołaja I.
Wstąpił do wojska rosyjskiego w 1794 roku, uczestniczył w 1799 roku w kampanii we Włoszech i Szwajcarii, w 1812 roku dowodził korpusem rezerwowym, a w latach 1813 - 14 gwardią. Po utworzeniu Królestwa Polskiego mianowany został naczelnym wodzem wojska polskiego (faktycznie był wielkorządcą Królestwa Polskiego). W 1823 roku zrezygnował z praw do tronu rosyjskiego. Przyczyną był ślub w 1820 z polską hrabianką Joanną Grudzińską. W 1825, po śmierci Aleksandra I, Mikołaj wezwał go do wstąpienia na tron, ten jednak odmówił ponownie, pozostając w Warszawie. Jako dowódca wprowadził w wojsku surową i bezduszną dyscyplinę, łamał konstytucję, zwalczał ruchy patriotyczno-wolnościowe. Nieudany zamach na jego życie 29 XI 1830 roku rozpoczął powstanie listopadowe. Zmarł na cholerę.
Źródło: "Wielka Historia Polski" Wydawnictwo Pinnex, Kraków 1999
