Korboński Stefan (2 marca 1901 - 23 kwietnia 1989)

W czasie I wojny światowej członek Polskiej Organizacji Wojskowej, związany był też ze skautingiem. Ochotniczo walczył w obronie Lwowa, wojnie polsko-bolszewickiej i III powstaniu śląskim. W dwudziestoleciu międzywojennym pracował jako adwokat, był aktywnym działaczem PSL. W konspiracji od jesieni 1939 roku; po aresztowaniu M. Rataja był przedstawicielem SL w Politycznym Komitecie Porozumiewawczym. Organizator sieci łączności Delegatury Rządu RP na Kraj i SL z "polskim" Londynem. Od 1941 roku był szefem Kierownictwa Walki Cywilnej, a od 1943 roku szefem Oporu Społecznego w Kierownictwie Walki Podziemnej i zastępcą przewodniczącego Społecznego Komitetu Antykomunistycznego.

W sierpniu 1944 roku został powołany na stanowisko dyrektora Departamentu Spraw Wewnętrznych Delegatury Rządu RP, a po aresztowaniu inż. Jana Stanisława Jankowskiego objął (w marcu 1945 roku) p.o. Delegata Rządu RP na Kraj (do czerwca 1945 roku). Po wojnie działał w PSL, był posłem na Sejm Ustawodawczy (1947). Od 1947 roku na emigracji, został przewodniczącym Zgromadzenia Europejskich Narodów Ujarzmionych i członkiem Rady Naczelnej Koła AK. Zmarł w Waszyngtonie. Pozostawił spory dorobek pisarski i wspomnienia "W imieniu Rzeczypospolitej..." (1954), "W imieniu Kremla" (1956), "W imieniu Polski Walczącej" (1963).

Źródło: "Wielka Historia Polski" Wydawnictwo Pinnex, Kraków 1999