Korecki Samuel (około 1586 - 27 czerwca 1622)
Pułkownik
Należał do spolonizowanych magnatów ruskich. Wielka odwaga w połączeniu z awanturniczym usposobieniem czyniła z niego symbol rycerza kresowego, bohatera wielu opowieści, pieśni i dumek. W opisach jego czynów fikcja miesza się z prawdą. W wojnie z Moskwą (1611) odznaczył się brawurową akcją, przebijając się przez siły wroga z zaopatrzeniem dla głodującej załogi polskiej na Kremlu. Sławę zdobył w Mołdawii, najpierw jako uczestnik wypraw Stefana Potockiego (1607, 1612), a następnie na czele oddziałów prywatnych usuwając z tronu hospodara Stefana Tomżę (1615) i pokonując go jeszcze raz w bitwach pod Sasowym Rogiem i Benderami (1616). Wkrótce potem znalazł się jednak w niewoli sułtańskiej, gdzie przeszedł na katolicyzm. Ze Stambułu zbiegł (1617) w przebraniu kupca na statku handlowym, który obronił przed atakiem korsarzy. W drodze powrotnej do kraju odwiedził Rzym, gdzie został przyjęty przez papieża Pawła V, a w Wiedniu wstąpił do Milicji Chrześcijańskiej, powołanej do walki z Turkami. Po bitwie pod Cecorą (1620) dostał się ponownie do niewoli, z której już nie powrócił, uduszony w więzieniu na rozkaz sułtana. Jego ciało przywiózł do kraju hetman Koniecpolski.
Źródło: "Wielka Historia Polski" Wydawnictwo Pinnex, Kraków 1999
