Korwin-Mikke Janusz (ur. 27 października 1942 roku)
Polityk konserwatywno - liberalny, publicysta, założyciel kilku ugrupowań.
Ukończył studia filozoficzne na UW (1969). W czasie studiów dwukrotnie aresztowany i relegowany z uczelni (1965 i 1968) w związku z "Listem 34" i zaangażowaniem w wydarzenia marcowe. Od 1962 roku członek Stronnictwa Demokratycznego, w latach siedemdziesiątych związany z opozycją zakłada podziemne wydawnictwo "Oficynę Liberałów". Równocześnie jest najwybitniejszym w Polsce felietonistą i dziennikarzem brydżowym. W 1980 roku doradca NSZZ "Solidarność" Indywidualnego Rzemiosła. Internowany w stanie wojennym. W 1984 roku, wraz ze Stefanem Kisielewskim, zakłada Partię Liberałów-Prawica.
Współzałożyciel Ruchu Polityki Realnej (1987) przekształconego, po rozłamie w 1990 roku, w Unię Polityki Realnej. Prezes Rady Głównej UPR od 1990 roku do 1997 roku i ponownie w 1999 roku W latach 1991 - 1993 poseł na Sejm I kadencji z ramienia tej partii. Założyciel tygodnika politycznego "Czas Najwyższy". Startował z niewielkim powodzeniem w wyborach prezydenckich w 1990 roku, 1995 roku i 2000 roku kandydował dwukrotnie w wyborach do PE - w 2004 bez powodzenia, w 2014 roku, jako kandydat Kongresu Nowej Prawicy, wywalczył jeden z czterech mandatów przypadających temu ugrupowaniu uzyskując w okręgu śląskim 67 928 głosów.
Źródło: "Wielka Historia Polski" Wydawnictwo Pinnex, Kraków 1999
