Kossakowski Szymon (1741 - 25 kwietnia 1794)

Brat Józefa Kossakowskiego. Związany początkowo z obozem saskim, próbował ratować resztki jego prestiżu w konfederacji barskiej. Przekradając się na Litwę (1771) zorganizował awanturników, na czele których osiągnął pewne sukcesy w wojnie partyzanckiej na kresach i znaczną popularność. Po klęsce konfederacji musiał uchodzić do Wiednia, a potem znalazł się we Francji (1773), by wreszcie zatrzymać się wraz z Pułaskim w Stambule  (1774). Jako zdeklarowany klient Rosji objawił się dopiero podczas Sejmu Wielkiego, później przystąpił do Targowicy. W roku 1790 wstąpił w randze generała do armii carskiej biorąc udział w kampanii przeciwko Turcji. Na Litwie pojawił się w roku 1792 z wojskami carskimi interweniującymi przeciwko Rzeczypospolitej. Wynagrodzony został awansami na hetmana polnego, a następnie wielkiego (1793) litewskiego. W działalności antypolskiej przebił radykalizmem nawet historycznych przywódców targowiczan, domagając się przyłączenia Litwy do Rosji. Powstańcy wileńscy przeprowadzili sąd nad zdrajcą, skazując go na powieszenie. Jego ciało, "które nosiło kontusz, mundur barski, strój turecki, kurtkę chłopską, wreszcie uniform generała rosyjskiego, zawisło w żółtym szlafroku na szubienicy wystawionej na wileńskim Placu Ratuszowym".

Źródło: "Wielka Historia Polski" Wydawnictwo Pinnex, Kraków 1999