Kozal Michał (25 września 1893 - 26 stycznia 1943)

W okresie międzywojennym pracował jako wikariusz w archidiecezji gnieźnieńskiej, był katechetą w Bydgoszczy, rektorem Arcybiskupiego Seminarium Duchownego w Gnieźnie. Po kampanii 1939 roku objął zarząd diecezji włocławskiej; aresztowany w listopadzie tego roku, początkowo internowany w klasztorze salezjanów w Lądzie, później w KL Dachau, w którym z powodu wycieńczenia i głodu zapadł na tyfus.  26 stycznia 1943 pielęgniarz Józef Sniess dał mu w rękę śmiercionośny zastrzyk z fenolu. Ciało spalono w obozowym krematorium. Starania o beatyfikację rozpoczęto latem 1945 roku. Memoriał o męczeństwie biskupa opracowany przez ks. kanonika Bolesława Kunkę przesłano do Watykanu. Proces diecezjalny dla stwierdzenia świętości życia bpa rozpoczął się w 1960 roku. Biskup Kozal został beatyfikowany w Warszawie 14 czerwca 1987 roku podczas wizyty papieża Jana Pawła w Polsce.

Źródło: "Wielka Historia Polski" Wydawnictwo Pinnex, Kraków 1999