Kozłowski Leon (6 VI 1892 - 11 V 1944)

Odbył studia przyrodnicze i archeologiczne na UJ oraz w latach 1912 - 13 na Uniwersytecie w Tybindze, gdzie uzyskał tytuł doktora (1917). Działalność społeczno-polityczną rozpoczął w Związku Młodzieży Postępowej, a następnie w Związku Walki Czynnej. W latach 1914 - 17 służył w Legionach. Uczestnik wojny polsko-radzieckiej. Karierę naukową kontynuował na UJ, gdzie w 1920 roku habilitował się. W latach 1921 - 39 profesor Uniwersytetu Lwowskiego. Archeolog, członek wielu towarzystw naukowych, krajowych i zagranicznych, członek-korespondent PAU. Jeden z współorganizatorów Związku Naprawy Rzeczypospolitej, poseł i senator z ramienia BBWR, piastował wiele funkcji państwowych, m.in. minister reform rolnych (1930 - 32), spraw wewnętrznych (1934) i premier (1934 - 35). W 1937 roku przystąpił do OZN, by w niedługim czasie znaleźć się w opozycji do zwolenników Edwarda Śmigłego-Rydza. 26 IX 1939 roku został aresztowany we Lwowie przez NKWD i wywieziony do Moskwy. Tam zostaje wydany na niego wyrok śmierci, zamieniony na 10 lat więzienia. Po uwolnieniu 6 września 1941 roku przyłączył się do oddziałów gen. Władysława Andersa. Jesienią 1941 roku podjął decyzję o powrocie do kraju, toteż polski sąd wojskowy skazał go za dezercję na karę śmierci. Po aresztowaniu przez Niemców zmarł w Berlinie.

Źródło: "Wielka Historia Polski" Wydawnictwo Pinnex, Kraków 1999