Lange Oskar (27 lipca 1904 - 2 października 1965)
Ekonomista.
Był uczniem Adama Krzyżanowskiego (UJ), równocześnie już na studiach związał się z ruchem socjalistycznym (od 1927 był członkiem PPS). W latach 1934 - 36 przebywał na stypendium w USA i Wielkiej Brytanii, od 1937 był profesorem ekonomii na uniwersytetach: kalifornijskim, Stanforda i chicagowskim (do 1945). W 1944 roku na zaproszenie Związku Patriotów Polskich wizytował w ZSRR armię gen. Berlinga, w 1945 roku zadeklarował powrót do kraju - wkrótce jednak wrócił do USA w charakterze ambasadora (do 1948). W 1949 roku zostaje profesorem Szkoły Głównej Planowania i Statystyki (obecnej SGH) w Warszawie (1952 - 55 rektor), w 1956 - profesorem UW. Jest też członkiem PAN, doktorem h.c. uniwersytetu w Dijon i UJ, działaczem gospodarczym (w latach 1955 - 56 doradcą rządu Indii, po 1959 - rządów Cejlonu, Egiptu i Iraku, w latach 1957 - 59 przewodniczący Ekonomicznej Komisji ONZ ds. Europy) i politycznym (od 1949 członek KC PZPR, od 1957 z-ca przewodniczącego Rady Państwa). Zainteresowania naukowe Langego obejmowały zagadnienia z zakresu: ekonomii, socjologii, statystyki, ekonometrii, cybernetyki.
Światowy rozgłos przyniosła mu rozprawa, w której zakwestionował tezę ekonomisty austriackiego, Ludwiga von Misesa, o niemożności zbudowania racjonalnego systemu gospodarki socjalistycznej (ze względu na brak prawdziwego rynku, tzn. cen środków produkcji). Pozostawił ponad 150 prac; wiele z nich zostało przetłumaczonych lub napisanych w językach obcych, gł. prace to: Ekonomia polityczna, Wstęp do ekonometrii, Teoria statystyki, Teoria reprodukcji i akumulacji, Wstęp do cybernetyki ekonomicznej.
Źródło: "Wielka Historia Polski" Wydawnictwo Pinnex, Kraków 1999
