Lechoń Jan, właśc. Leszek Serafinowicz (13 czerwca 1899 - 8 czerwca 1956)
Poeta, współzałożyciel grupy poetyckiej "Skamander".
Już w 1913 roku ogłosił pierwszy tomik poezji ("Na złotym polu"), jednak sławę przyniósł mu tom "Karmazynowy poemat" (1920), w którym twórczo nawiązując do tradycji romantycznej i neoromantycznej rozliczył się równocześnie z niektórymi mitami polskiej historiozofii. Od roku 1924 ("Srebrne i czarne") pisze wiersze refleksyjne dot. samotności, tragizmu życia, śmierci, a po 1939 głównie utwory patriotyczno nostalgiczne ("Lutnia po Bekwarku" i in.). W latach 1926 - 29 redagował "Cyrulika Warszawskiego", następnie rozpoczął pracę w dyplomacji (radca ds. kulturalnych w Paryżu; od 1940 w USA). W latach 1943 - 46 współredagował "Tygodnik Polski". Zmarł śmiercią samobójczą.
Źródło: "Wielka Historia Polski" Wydawnictwo Pinnex, Kraków 1999
