Ledóchowski Stanisław (ok. 1666 - 13 maja 1725)

Na forum publicznym dał się poznać szerzej jako marszałek Trybunału Koronnego. Po przywróceniu Augusta II do władzy wybił się na jednego z przywódców ruchu szlacheckiego, mającego na celu usunięcie z Rzeczypospolitej znienawidzonego z powodu wysokich kontrybucji i gwałtów wojska saskiego. Już w roku 1713 stanął na czele szlachty wołyńskiej, która w 1715 roku zawiązała ze szlachtą małopolską Lehr w Tarnogrodzie konfederację generalną. Wybrany na jej marszałka ujawnił znaczne talenty organizatorskie, przyciągając do konfederacji szlachtę litewską i wielkopolską. Zmierzał konsekwentnie do usunięcia wojsk saskich z Polski i przywrócenia dawnych praw i wolności, co osiągnął ostatecznie na jednodniowym sejmie, zwanym "niemym" (w 1717 roku); jako jego marszałek wygłosił przemówienie w imieniu nieodrodnych synów Orła Białego, a po odczytaniu uzgodnionych uprzednio uchwał zamknął sejm. Słynął z prawości i pobożności.

Źródło: "Wielka Historia Polski" Wydawnictwo Pinnex, Kraków 1999