Oświadczenie ROPCiO na temat zadań ruchu
Ruch Obrony Praw Człowieka i Obywatela (ROPCiO) to centroprawicowa organizacja antykomunistyczna i niepodległościowa, powołana 25 marca 1977 roku. Ruch nie był stowarzyszeniem, nie posiadał statutu, władz ani członkostwa. O uczestnictwie w nim decydowało samookreślenie. Na jego czele stali dwaj rzecznicy: Andrzej Czuma i Leszek Moczulski.
"Uczestnicy Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela w Polsce, biorący udział w ogólnokrajowym spotkaniu w Warszawie w dniach 17 i 18 września 1977 roku, mając na uwadze żywiołowy rozwój Ruchu Obrony i poszerzanie się form jego działalności, wychodząc z założeń zawartych w Apelu do społeczeństwa polskiego z 25 marca 1977 roku - uważają za niezbędne oświadczyć, co następuje: Ruch Obrony Praw Człowieka i Obywatela w Polsce jest społecznym działaniem obywatelskim:
- na rzecz przestrzegania, poszanowania, umacniania, poszerzania i popularyzowania praw człowieka i obywatela oraz jego wolności, wynikających z przyrodzonej godności osoby ludzkiej, skodyfikowanych współcześnie w stopniu najpełniejszym w Międzynarodowych Paktach Praw Człowieka,
- otwartym dla wszystkich, którzy na drodze jawnej pragną uczynić rzeczywistość społeczną, w jakiej żyjemy, bliższą tym przysługującym człowiekowi i narodowi prawom,
- nie posiadającym struktury organizacyjno-statutowej, członkostwa i władz, łączącym w sobie spontaniczne, solidarne poczynania obywateli, indywidualnie i zbiorowo, podejmowane na ich odpowiedzialność w zakresie przez nich uznanym za słuszny; nie uchyla to prawa do porozumiewania się ludzi miedzy sobą w celu uczynienia swojego działania bardziej skutecznym; działalność o charakterze światopoglądowym, ideologicznym i politycznym, jeśli prowadzą ją ludzie uczestniczący w Ruchu Obrony, jest ich sprawą osobistą w przedmiocie treści głoszonych poglądów i podejmowania działań a sprawą Ruchu Obrony - uznawanie i popieranie ich prawa do głoszenia tych poglądów i prowadzenia działań,
- zmierzających do skupienia wokół problemów praw człowieka i obywatela wszystkich patriotycznych sił narodu, lecz nie roszczącym sobie prawa do wyłączności i popierającym inne inicjatywy w tej dziedzinie,
- mającym charakter ruchu społecznego, chociaż skupiającym również obywateli działających politycznie, także w opozycji demokratycznej, realizującym w praktyce zasady pluralizmu,
- wyrażającym gotowość współpracy w dziedzinie praw obywatelskich z władzami państwowymi i organizacjami społecznymi.
- opartym na ogólnospołecznych założeniach ideowych podporządkowanych nadrzędnemu celowi, jakim jest realizowanie niezbywalnych praw człowieka i narodu do wolności i niezawisłości, zgodnych z niepodległym duchem Polaków i tradycją Rzeczypospolitej".
Źródło: "Wielka Historia Polski" Wydawnictwo Pinnex, Kraków 2000
