Ugoda gen. Dąbrowskiego z Republiką Lombardii z 9 stycznia 1797 r.
Dokument został podpisany 9 stycznia 1797 roku między Rzeczypospolitą Lombardii i generałem Janem Henrykiem Dąbrowskim. Postanawiał o utworzeniu Legionów Polskich we Włoszech.
Ugoda
zawarta między Administracją Jeneralną Lombardii w imieniu ludu lombardzkiego z jednej strony, a obywatelem Dąbrowskim, jenerałem-porucznikiem polskim w imieniu swych współrodaków działającym z drugiej strony, ofiarujących swe służby w celu odzyskania wolności lombardzkiej, poparta przez naczelnego wodza armii włoskiej Buonapartego.
1. Korpusy polskie, które się sformują w Lombardii, zatrzymają tytuł “Legionów Polskich" posiłkujących Lombardię.
2. Ubiór, znaki wojskowe i organizacja tego korpusu zbliżać się będą jak można najwięcej do zwyczajów polskich.
3. Lud lombardzki widziałby z przyjemnością przy uniformie noszących szlify kolorów narodowych lombardzkich z napisem: “Gli uomini liberi sono fratelli". Prócz tego, wszyscy oficerowie i żołnierze nosić będą kokardę francuską jako narodu protegującego ludzi wolnych.
4. Żołd, utrzymanie i to wszystko, co jest przyznanem wojskom narodowym, będzie wspólnym korpusowi polskiemu, to jest: rozumie się według regulaminu wojsk francuskich.
5. Administracja Jeneralna Lombardii wydawać będzie patenta na oficerów i urzędników w wspomnianym korpusie na przedstawienie jenerała Dąbrowskiego lub tego, który naczelnie będzie dowodził swym korpusem, zastrzegając sobie prawo przedstawienia natychmiast swych uwag co do osób, jeśli tego uzna potrzebę. Wyżej wspomnione patenta mają być potwierdzone i podpisane przez jenerała gubernatora Lombardii, jako wprost do tego upoważnionego od jenerała naczelnego wodza armii włoskiej.
6. Lud lombardzki deklaruje niniejszym, iż uważać będzie zawsze Polaków uzbrojonych na obronę wolności, jako prawdziwych braci swoich, nie zaś jako wojsko cudzoziemskie. I wskutek tego Administracja Jeneralna przyznaje im najformalniej prawa obywatelstwa lombardzkiego, które nie będzie im wcale przeszkadzało udać się do ognisk własnych w przypadku potrzeby, tak w razie gdyby Lombardia była rzeczywiście uznana wolną lub też gdyby się taką nie mogła utrzymać w teraźniejszej wojnie. To zobowiązanie ma być ogłoszone w odezwie wystosować się mającej do Polaków przez Administrację lombardzką.
Źródło: "Wielka Historia Polski" Wydawnictwo Pinnex, Kraków 2000
