Białoruskie Zjednoczenie Chrześcijańsko-Demokratyczne
Białoruskie Zjednoczenie Chrześcijańsko-Demokratyczne powstało w 1924 roku. Jego program nawiązywał do zasad encykliki "Rerum Novarum", głosząc hasło sprawiedliwego ładu społecznego, walkę z kapitalizmem oraz przywilejami klasowymi. Inaczej Biełaruskaja Chryscijanskaja-Demokratycznaja Złucznaść, BChDZ.
Partia domagała się znacznej swobody działania dla Kościoła katolickiego i podporządkowania się zasadom chrześcijańskim.
Organami kierowniczymi Związku były Rada Koordynacyjna i Zarząd. Wybranych zostało 5 współprzewodniczących: P. Siłka (przewodniczący-koordynator), I. Bahdanowicz, M. Areszkau, Ernst Sabiła i F. Januszkiewicz.
Główna siedziba organizacji znajdowała się w Mińsku, większe oddziały działały w Brześciu, Homlu, Grodnie, Mohylewie i Połocku. Nie posiadała przedstawicielstwa w organach władzy, ale utrzymywała nieformalne kontakty z przedstawicielami aktywnej społecznie części duchowieństwa i ludzi świeckich, a także włączała się we wspólne działania z siłami prodemokratycznymi na Białorusi. Członkowie Związku wznowili wydawanie gazety " Biełaruskaja Krynica".
BChDZ przeciwna była rządowi polskiemu i współpracowała z innymi partiami mniejszości narodowych w Polsce.
Zwolennicy partii to w większości katolicka ludność białoruska. Zjednoczenie wydawało wileński tygodnik "Krynica", głównym przywódcą partii był ksiądz Adam Stankiewicz.
------
Źródło: "Wielka Historia Polski" Wydawnictwo Pinnex, Kraków 2000
