Dymisja rządu Kazimierza Świtalskiego w 1929 roku
Po otwarciu sesji jesienno-zimowej 1929/1930 roku, niezbędnej ze względu na sprawy budżetowe państwa, na pierwszym posiedzeniu izby poselskiej 5 grudnia 1929 roku kluby ugrupowań Centrolewu postawiły wniosek o odwołanie rządu.
Za wnioskiem głosowało 243 posłów, przeciw tylko 119. Rząd więc upadł, ale - jak już wówczas zauważył jeden z twórców Centrolewu, StanisławThugutt - system pozostał. Szybko został utworzony kolejny rząd z Kazimierzem Bartlem na czele, który jednak po trzech miesiącach ustąpił.
Dymisję "rządu pułkowników" poprzedziły masowe akcje protestacyjne w całym kraju. Ich organizatorzy, głównie ugrupowania Centrolewu, domagali się zmiany rządów i likwidacji systemu pomajowego, występowali w obronie demokracji i parlamentaryzmu i żądali poprawy warunków życia warstw pracujących.
W opozycji zarówno do obozu rządowego, jak i Centrolewu, stali komuniści. Rządzących jednoznacznie uznawali za formację faszystowską, święcącą triumf, podobnie jak w kilku innych krajach europejskich; oponentów centrolewicowych uznawali za "sługusów" faszystowskich, określając ich za Józefem Stalinem mianem "socjalfaszyzmu" lub "ludofaszyzmu". W demokratycznej opozycji parlamentarnej widzieli wręcz groźniejszego przeciwnika niż w obozie rządzącym. Swoją działalność podporządkowali idei rewolucji powszechnej, w istocie zaś interesowi państwowemu Związku Radzieckiego jako ostoi komunizmu światowego.
Źródło: "Wielka Historia Polski" Wydawnictwo Pinnex, Kraków 2000
