Polskie Stronnictwo Ludowe-Lewica
Powstało w 1913 roku w wyniku rozłamu w Polskim Stronnictwie Ludowym.
Pod koniec 1918 roku fiaskiem zakończyła się próba po łączenia stronnictwa z PSL "Piast". Ostateczne osłabienie partii nastąpiło w sierpniu 1922 r,. gdy znaczna część działaczy przystąpiła do PSL "Wyzwolenia".
W maju 1924 roku PSL "Lewica" połączyło się z rozłamową grupą z PSL "Piasta" - Polskim Związkiem Ludowców - tworząc Związek Chłopski, któremu również nie udało się odegrać poważniejszej roli w życiu politycznym kraju. Niewielką grupę zwolenników posiadał jedynie w środkowej części Galicji.
W styczniu 1926 roku Związek Chłopski połączył się z rozłamową grupą PSL "Wyzwolenie" w Stronnictwo Chłopskie. Do ważniejszych organów prasowych stronnictwa zaliczyć można tygodniki "Przyjaciel Ludu" (wychodzący w Krakowie) i "Gazetę Ludu" (Warszawa), który po licznych zmianach, od lutego 1926 roku pod nową nazwą "Gazeta Chłopska", stał się pismem Stronnictwa Chłopskiego.
Główny przywódca PSL "Lewicy" to Jan Stapiński, Związku Chłopskiego - Jan Bryl i Jan Stapiński, Stronnictwa Chłopskiego - Jan Dąbski, Bogusław Miedziński i Karol Polakiewicz.
------
Źródło: "Wielka Historia Polski" Wydawnictwo Pinnex, Kraków 2000
