Rozwój ruchu strajkowego w Polsce w latach 1932 - 1933
W latach 1932 - 1933 rozwinął się w Polsce na niespotykaną skalę - w porównaniu z innymi krajami - ruch strajkowy.
Przez kraj przetaczały się strajki górników, włókniarzy, transportowców czy hutników.
Często protesty miały dramatyczny przebieg, zwłaszcza strajki okupacyjne i głodowe. Do ciągłych manifestacji i demonstracji antyrządowych dochodziło na wsi, nierzadko kończyły się one tragicznie wskutek interwencji policji i wojska, np. w czerwcu 1932 roku podczas manifestacji antysanacyjnej w Łapanowie k. Bochni zginęło 4 włościan. W tym samym czasie w powiecie leskim śmierć poniosło aż kilkudziesięciu włościan. Cała Małopolska była widownią ciągłych protestów i wystąpień wsi przeciw rządom sanacyjnym.
Obóz rządzący z opóźnieniem zaczął szukać w sferze gospodarczej rozwiązań mogących zaradzić przedłużającemu się kryzysowi i poprawić położenie szerokich warstw społecznych. Dopiero w październiku 1932 roku Komitet Ekonomiczny Rady Ministrów opracował plan walki z kryzysem. Jego istota sprowadzała się do prowadzenia polityki deflacyjnej, co jednak znacznie przedłużyło wychodzenie z kryzysu.
Źródło: "Wielka Historia Polski" Wydawnictwo Pinnex, Kraków 2000
