1 kwietnia 1962 r. Program III Polskiego Radia rozpoczyna nadawanie jako program ogólnopolski
Na falach ultrakrótkich Program III Polskiego Radia nadawany był od marca 1958 roku. Początkowo z Warszawy za pomocą nadajnika zainstalowanego w Raszynie i retransmitowany przez Katowice i Opole. Charakter ogólnopolski i profil pasma dla młodej inteligencji „Trójka” uzyskała dzięki decyzji Biura Politycznego PZPR, które uznało, że potrzebna jest krajowa rozgłośnia skutecznie konkurująca ze słuchanymi powszechnie stacjami zagranicznymi.
Przyjmuje się, że do tego pomysłu przekonał Władysława Gomułkę, I sekretarza KC PZPR, ówczesny prezes Komitetu ds. Radia i Telewizji - Włodzimierz Sokorski a istotne znaczenie miały także zabiegi dziennikarza radiowego Stanisława Stampfla.
"Trójka" rozpoczynała swój program o godz. 19.33 i nadawała przez 1,5 godziny (3 godziny dziennie nadawano od 1964 roku). O programie pisano, że "Jest pomyślany jako rozrywkowy, ale z dużymi ambicjami artystycznymi". Pierwszym dyrektorem programowym był Edward Fiszer. Rozgłośnia charakteryzowała się dynamicznym i oryginalny - jak na ówczesne standardy - podejściem do ramówki.
Nadawano współczesne słuchowiska, na antenie czytane były powieści w odcinkach i występowały kabarety. Przyjęto zasadę, że audycje zmieniano po kilku miesiącach, żeby nie nudziły słuchaczy a formy dźwiękowe były krótkie i dynamiczne - najwyżej 20-25 minutowe.
Treści publicystyczne i polityczne ograniczono do minimum, dominowała muzyka - jazz, muzyka poważna, polski big beat, zagraniczny rock’n’roll - pierwszą audycją były "Piosenki, jakich nie było" Marka Gaszyńskiego i Witolda Pogranicznego, regularnie nadawano "Mój magnetofon" Mateusza Święcickiego (pierwowzór "Muzycznej poczty UKF"), i autorską audycję "Roman Waschko i jego płyty".
W następnych latach Jonasz Kofta i Jan Pietrzak przygotowywali "Duety liryczno-prozaiczne", nadawano słuchowisko sensacyjno-kryminalne "Teatrzyk Zielone Oko" a Marek Gaszyński, Andrzej Korman i Andrzej Stankiewicz prowadzili "Klub grającego krążka". Jednak bezkonkurencyjna pod względem popularności okazała się debiutująca w styczniu 1968 r. audycja Piotra Kaczkowskiego (prowadził ją od września) "Mini-Max, czyli minimum słowa, maksimum muzyki" - poświęcona muzyce rockowej.
Wśród programów rozrywkowych wyróżniał się "ITR - Ilustrowany Tygodnik Rozrywkowy", reżyserowany przez Jerzy Markuszewski. Poszczególne skecze zapowiadali Jacek Janczarski i Adam Kreczmar: Jonasz Kofta wraz ze Stefanem Friedmannem prowadzili "Dialogi na cztery nogi", wykłady "O wyższości świąt Wielkiej Nocy nad Świętami Bożego Narodzenia" wygłaszał profesora Katedry Mniemanologii Stosowanej Jan Tadeusz Stanisławski a historię Rodziny Poszepszyńskich opowiadali Jacek Janczarski i Maciej Zembaty.
AS
