10 czerwca 1997 r. Polska ratyfikowała Europejską Kartę Społeczną

Istotę EKS określa preambuła, w której napisano m.in.: "(...)celem Rady Europy jest osiągnięcie większej jedności jej członków dla zagwarantowania i urzeczywistnienia ideałów i zasad, które są ich wspólnym dziedzictwem oraz dla ułatwienia postępu gospodarczego i społecznego, w szczególności poprzez obronę i rozwijanie praw człowieka i podstawowych wolności". Dlatego państwa sygnatariusze zdecydowane są "podjąć wspólnie wszelkie wysiłki dla podnoszenia poziomu życia i popierania dobrobytu społecznego, zarówno ludności miejskiej, jak i wiejskiej, za pomocą odpowiednich instytucji i działań".

Ujęto w Karcie dziewiętnaście podstawowych zasad, które są wiążące dla każdego państwa - rządy nie mogą wydać przepisów, ani podjąć działań administracyjnych sprzecznych z tymi zasadami. Są wśród nich, że każdy będzie miał możliwość zarabiania na życie poprzez pracę swobodnie wybraną; wszyscy pracownicy mają prawo do sprawiedliwego wynagrodzenia, wystarczającego dla zapewnienia im, jak i ich rodzinom, godziwego poziomu życia; każdy ma prawo do korzystania z wszelkich środków umożliwiających mu osiągnięcie możliwie najlepszego stanu zdrowia; każdy nie mający wystarczających zasobów ma prawo do pomocy społecznej i medycznej; rodzina, jako podstawowa komórka społeczeństwa, ma prawo do odpowiedniej ochrony społecznej, prawnej i ekonomicznej dla zapewnienia jej pełnego rozwoju.

Nie wszystkie zobowiązania wynikające z Europejskiej Karty Społecznej zostały przez Polskę ratyfikowane, m.in. zobowiązania w zakresie zapewnienia pracownikom wynagrodzenia zapewniającego godziwy poziom życia.

Do tej pory Polska nie ratyfikowała Zrewidowanej Europejskiej Karty Społecznej nakładającej dodatkowe zobowiązania zwłaszcza wobec osób najuboższych.

AS