12 czerwca 1931 r. Rozpoczęto budowę Biblioteki Jagiellońskiej
Aż do 1940 roku główną siedzibą popularnej "Jagiellonki" był budynek Collegium Maius.
Po odzyskaniu niepodległości w 1918 roku w Bibliotece Jagiellońskiej przeprowadzono reformę katalogów i unowocześniono księgozbiór. Dotychczasowe budynki Jagiellonki stawały się jednak za ciasne dla rosnącego księgozbioru. Z tego powodu postanowiono zbudować nowy gmach główny biblioteki. Kamień węgielny pod budowę biblioteki wmurowano 12 czerwca 1931 roku.
Autorem projektu był uznany krakowski architekt Wacław Krzyżanowski, który zaprojektował m.in. Gmach YMCA w Krakowie i współodpowiedzialny jest m.in. za sąsiedni względem Biblioteki Jagiellońskiej imponujący budynek Akademii Górniczo-Hutniczej (Krzyżanowski dokończył budynek po śmierci autora pierwotnego projektu Sławomira Odrzywolskiego).
Wybudowany w latach 1931-1939 gmach Biblioteki Jagiellońskiej przy Alei Mickiewicza 22 uważane jest za czołowe dzieło krakowskiego monumentalnego modernizmu. Dzięki wertykalnemu podziałowi fasady, udało się zneutralizować potężny rozmiar bryły dziewięciokondygnacyjnej budowli o imponującej kubaturze ponad 64 tysięcy metrów sześciennych.
Zbiory "Jagiellonki" przeniesiono do nowego gmachu już podczas okupacji niemieckiej w 1940 roku. W tym okresie Biblioteka została przemianowana na Staatsbibliothek Krakau.
