12 maja 1919 r. Francuska Szkoła Pilotów w Warszawie

Zabiegi o francuską pomoc w budowaniu polskiego lotnictwa wojskowego rozpoczęto na początku 1919 roku. W wyniku zawartych we Francji porozumień, do Warszawy wysłano Francuską Szkołę Pilotów pod dowództwem majora Mauger de Varennessa. Kontrakt miał obowiązywać przez rok.

12 maja 1919 roku szkoła została rozmieszczona na lotnisku w warszawskim Mokotowie. Z francuską eskadrą do Polski przybyło w sumie 50 samolotów.

Z czasem do francuskiego personelu szkoleniowego zaczęli dołączać polscy instruktorzy. Pierwsze szkolenia polskiego personelu rozpoczęto już 1 czerwca 1919 roku. Szkolenie obejmowało cały personel: pilotów, mechaników i oficerów techniczno-administracyjnych.

Nauka pilotażu odbywała się w trzech turach. Pierwsza obejmowała dokładne zapoznanie się z budową płatowca i silnika, wyekwipowaniem samolotów, instrumentów pokładowych. Drugi etap polegał na nauce prowadzenia samolotu po ziemi po linii prostej. Kolejnym etapem było szkolenie na dwusterowych samolotach Caudron. Tutaj uczeń pilot odbywał około 70 - 80 lotów o zwiększanym stopniu trudności, które kończyły się egzaminem.

Reorganizacja szkół lotniczych spowodowała, że 15 lutego 1920 roku Francuska Szkoła Pilotów została przemianowana na Niższą Szkołę Pilotów w Warszawie. Wkrótce siedziba - zgodnie z planem - została przeniesiona do Dęblina, a później - z powodu ofensywy bolszewickiej - do Bydgoszczy.

Pod koniec lipca 1920 roku całość szkolenia przejęli polscy piloci. Dodatkowo, z Niższą Szkołą Pilotów w Bydgoszczy, połączono placówkę z Krakowa.