13 lipca 1916 r. Płk. Józef Haller został dowódcą II Brygady Legionów Polskich.
II Brygada Legionów Polskich została sformowana na przełomie kwietnia i maja 1915 roku na Bukowinie. Podlegała rozkazom państw centralnych. Jej żołnierze brali wcześniej udział w wyczerpującej kampanii karpackiej stąd oddział z dumą nazywano brygadą "karpacką" lub "żelazną". Ppłk Józef Haller dowodził grupą, która toczyła ciężkie walki pod Zieloną i Rafajłową. Był znakomitym dowódcą, cieszył się szacunkiem wśród żołnierzy i oficerów.
Wiosną 1915 r. Józef Haller otrzymał urlop i udał się do Budapesztu i Wiednia, gdzie mieszkała jego żona. W tym czasie miał się spotkać z Józefem Piłsudskim by omówić wspólną politykę wojskową dla Legionów. Niestety, gdy jechał na spotkanie, pod Częstochową doszło do wypadku samochodowego w wyniku którego Haller doznał skomplikowanego złamania nogi. Przez 10 miesięcy leczył się w szpitalu. W konsekwencji do końca życia utykał i korzystał z laski.
Wiosną 1916 został członkiem Rady Pułkowników, skupiającej dowódców jednostek legionowych, którzy sprzeciwiali się proaustriackiej polityce Komendy Legionów. Do czynnej służby wrócił w połowie 1916 r. i w lipcu objął dowództwo II Brygady Legionów Polskich.
W październiku 1916 r. Legiony zostały przeniesione na niemiecki obszar operacyjny. W tzw. kryzysie przysięgowym, wywołanym przez Józefa Piłsudskiego w lipcu 1917 r. Brygada Karpacka nie uczestniczyła. Haller pozostał lojalny wobec Naczelnego Komitetu Narodowego i Austro-Węgier. Stawiał na państwa centralne i z nimi wiązał nadzieję na odzyskanie przez Polskę niepodległości.
W lutym 1918 r. po zawarciu przez Państwa Centralne (Niemcy i Austrię) traktatu z Ukraińska Republiką Ludową wypowiedział posłuszeństwo Austrii, przebił się przez front i wkroczył na terytorium Rosji. W marcu brygada Hallera połączyła się z II Korpusem Polskim. Po bitwie z Niemcami pod Kaniowem, w której II Korpus został rozbity Haller przedostał się do Murmańska, a stamtąd do Paryża, gdzie wszedł w skład Komitetu Narodowego Polskiego.
AS
