13 lipca 1944 r. Armia Krajowa i Sowieci zajmują Wilno
Zwieńczeniem akowskiej operacji "Ostra Brama" było zajęcie Wilna. Żołnierze Armii Krajowej odbili stolicę Wileńszczyzny z rąk Niemców wraz z czerwonoarmistami.
W ramach rozpoczętej w nocy z 6 na 7 lipca 1944 roku operacji "Ostra Brama" udział wzięło około 10 tysięcy żołnierzy Armii Krajowej z Okręgów Wileńskiego i Nowogródzkiego. Akcją dowodził podpułkownik Aleksander Krzyżanowski "Generał Wilk".
Sami Polacy nie mieli jednak szans zwyciężyć nie tylko lepiej wyekwipowanych, ale też liczniejszych (około 17 tysięcy żołnierzy) Niemców. Podjęte współdziałanie z wyposażoną w ciężki sprzęt i górującą liczebnie Armią Czerwoną przyniosło jednak efekt.
Walki trwały do 13 lipca, kiedy to na Wieża Giedymina na Górze Zamkowej, czyli w najwyższym punkcie Wilna, podchorąży Jerzy Jensch i kapral Artur Rychter zawiesili biało-czerwoną flagę. Niemcy natychmiast ostrzelali wzgórze z ciężkich moździerzy, ale nieskutecznie. Polacy i Sowieci zgasili ostatnie punkty niemieckiego oporu wieczorem. W bitwie o Wilno śmierć poniosło około 5 tysięcy Rosjan, 4 tysiące Niemców i ponad 500 Polaków.
Jeszcze dzień po bitwie Sowieci robili "dobra minę do złej gry". Obiecali Polakom utworzenie samodzielnej jednostki z akowskich oddziałów z Okręgów Wileńskiego i Nowogródzkiego i zapewniali, że pomogą w ich zaopatrzeniu w broń.
Jednak gdy podpułkownik Krzyżanowski został zaproszony przez sztabowców Armii Czerwonej na odprawę, by uzgodnić szczegóły współdziałania wojskowego, został aresztowany i uwięziony. Podobny los spotkał innych oficerów i żołnierzy Armii Krajowej, co było preludium dalszego losu polskich oddziałów niepodległościowych.
