14 lipca 1961 r. Obowiązek meldunkowy
Kolejny krok komunistów w celu zaostrzenia kontroli nad społeczeństwem i ścisłego podporządkowania życia obywateli władzy.
14 lipca 1961 roku uchwalono Ustawę o ewidencji i kontroli ruchu ludności, która wprowadziła obowiązek meldunkowy. Dotyczył on osób, które przebywały "w jakiejkolwiek miejscowości dłużej, niż trzy dni". Wszyscy pozostali mieli obowiązek zameldowania stałego.
Ustawa regulowała również zameldowanie gości hotelowych i kuracjuszy w miejscowościach uzdrowiskowych. Mieli oni obowiązek zameldować się "przed upływem 24 godzin od chwili przybycia", bez względu na czas, jaki zamierzano tam spędzić. Łączył się z tym obowiązek wymeldowania, na który ustawodawca również przeznaczył dobę.
Do kontroli społeczeństwa władze "zaangażowały" dozorców i administratorów budynków, a na wsi sołtysów, którzy mieli obowiązek "zawiadomić organ ewidencji i kontroli ruchu ludności o niedopełnieniu obowiązku meldunkowego przez osoby przebywające w domu".
Z niedopełnieniem powyższych obowiązków łączyły się sankcje w postaci kary grzywny w wysokości 4500 zł lub karze aresztu do trzech miesięcy. Sprawcy "uporczywie" uchylającemu się od obowiązku meldunkowego groziła natomiast kara dwóch lat aresztu. Nadzór nad kwestiami meldunkowymi sprawowała Milicja Obywatelska.
