14 listopada 1990 r. Polsko-niemiecki traktat graniczny
Ustanowiona po II wojnie światowej zachodnia granica Polski została ostatecznie potwierdzona traktatem z 14 listopada 1990 roku.
Przypomnijmy, że przed zawarciem układu w 1990 roku, zachodnia granica Polski została potwierdzona dwoma traktatami, a to z powodu powojennego podziału Niemiec. W 1950 roku granicę uznała Niemiecka Republika Demokratyczna, w 1970 roku uczyniła Republika Federalna Niemiec, gdzie o tak zwanych ziemiach odzyskanych oficjalnie pisano, że znajdują się "pod tymczasową administracją polską".
Po zjednoczeniu Niemiec traktaty utraciły swoją ważność. Z tego powodu Polska naciskała na podpisanie kolejnego. Niemcy zobowiązały się do zawarcia układu potwierdzającego istniejącą granicę w czasie konferencji dotyczących zjednoczenia, w których brały udział USA, Wielka Brytania, Francja oraz Związek Sowiecki (stąd nazwa "dwa plus cztery").
Stosowna umowa podpisana została 14 listopada 1990 roku przez ówczesnych ministrów spraw zagranicznych obu państw: Hansa-Dietricha Genschera i Krzysztofa Skubiszewskiego.
Potwierdzono w niej, że istniejącą między państwami granicę określono w układzie z 1950 roku między PRL i NRD, a jest ona "nienaruszalna teraz i w przyszłości".
Polska i Niemcy zobowiązały się również "do bezwzględnego poszanowania wzajemnej suwerenności i integralności terytorialnej". Oświadczono także, że nie istnieją wzajemne roszczenia terytorialne i że roszczenia takie nie będą wysuwane również w przyszłości.
