14 maja 1957 r. Władysław Gomułka przeciwko "rewizjonistom"
W trakcie zainaugurowanego 14 maja 1957 roku IX plenum Komitetu Centralnego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej Władysław Gomułka wystąpił przeciwko "rewizjonistom". W ten sposób określano działaczy popierających przemiany z października 1956 roku.
Czym był "rewizjonizm"? Według ówczesnych słów Gomułki, to "zniekształcenie marksizmu lub wprowadzenie do jego nauki błędnych i fałszywych tez, które nie odzwierciedlają prawidłowo rzeczywistości społecznej".
Przy okazji Gomułka chwalił "demokrację socjalistyczną" i "centralizm demokratyczny", jako przeciwieństwa "rewizjonizmu".
Do grona "lewicy październikowej", czyli działaczy partyjnych popierających kontynuowanie i rozszerzanie demokratyzacji zapoczątkowanej w październiku 1956 roku, Gomułka zaliczył Leszka Kołakowskiego, Wiktora Woroszylskiego i Romana Zimanda, którzy w trakcie plenum zostali słownie zaatakowanie przez "Towarzysza Wiesława".
Dlaczego Gomułka odszedł od ideałów października 1956 roku?
Jak pisze Jerzy Eisler w "Siedmiu wspaniałych", po styczniowych wyborach 1957 roku "najpilniejszą sprawą z punktu widzenia kierownictwa partyjnego była pacyfikacja nastrojów społecznych. (...) Z punktu widzenia gomułkowskiego kierownictwa walka z 'rewizjonizmem' stanowiła zatem jedno z najważniejszych zadań, jako że osoby utożsamiana z tym nurtem w partii należały do zadeklarowanych zwolenników przemian październikowych".
Dodajmy, że pierwszy sekretarz KC określał rewizjonistów mianem "gruźlicy". Rozprawienie się z chorobą nastąpiła właśnie w trakcie IX plenum.
