14 października 1992 r. Rosja przekazała Polsce dokumenty katyńskie
Wśród przekazanych przez Rosjan 14 października 1992 roku Polsce dokumentów był między innymi rozkaz z 5 marca 1940 roku, na mocy którego NKWD zamordowało prawie 22 tysięcy Polaków.
Kopie odtajnionych na polecenie prezydenta Rosji Borysa Jelcyna dokumentów katyńskich wręczył w Belwederze prezydentowi RP Lechowi Wałęsie przewodniczący Komitetu ds. Archiwów Państwowych w Rosji prof. Rudolf Pichoja. Przekazane archiwalia pochodziły z tzw. teczki specjalnej nr 1 przechowywanej w Archiwum KC WKP (b) - KPZR.
Wśród materiałów był opublikowany przez władze rosyjskie "Rozkaz numer 13", wydany przez Politbiuro 5 marca 1940 r., w którym Stalin oraz jego towarzysze z Politbiura KC WKP(b) - Ławrientij Beria, Wiaczesław Mołotow, Kliment Woroszyłow, Anastas Mikojan, Michaił Kalinin i Łazar Kaganowicz zdecydowali o rozstrzelaniu polskich jeńców z Kozielska, Starobielska i Ostaszkowa.
Rosjanie wręczyli Polakom także kopię tzw. notatki Szelepina - tajnego dokumentu z 3 marca 1959 r. autorstwa szefa KGB Aleksandra Szelepina, w którym proponował on Nikicie Chruszczowowi zniszczenie 21 857 teczek personalnych Polaków zamordowanych przez NKWD wiosną 1940 r.
Materiały archiwalne przekazane Polsce 14 października 1992 r. zostały przetłumaczone i opublikowane w wydanym jeszcze w tym samym roku przez Instytut Studiów Politycznych PAN zbiorze "Katyń. Dokumenty ludobójstwa".
Związek Sowiecki przyznał się do mordu na polskich oficerach po 50 latach od jego popełnienia - 13 kwietnia 1990 r. W komunikacie rządowej agencji TASS oficjalnie potwierdzono, że polscy jeńcy wojenni zostali rozstrzelani wiosną 1940 r. przez NKWD. Jako winni wskazani zostali wówczas komisarz NKWD Ławrientij Beria i jego zastępca Wsiewołoda Mierkułow.
Strona sowiecka wyraziła wówczas głębokie ubolewanie w związku z tragedią katyńską, nazywając ją "jedną z cięższych zbrodni stalinizmu".
