15 kwietnia 1972 r. Rozpoczęto budowę Huty Katowice
Decyzję o budowie Huty Katowice podjął VI Zjazd PZPR, a osobiście był w to zaangażowany I sekretarz KC PZPR Edward Gierek. Budowana od fundamentów, w szczerym polu, gigantyczna huta miała stać się sztandarową inwestycją na miarę ambicji gospodarczych PRL-u za czasów Edwarda Gierka.
Symboliczną pierwszą łopatę wbito w kwietniu 1972 roku, w Zagłębiu Dąbrowskim, na terenie dawnego lasu - to był początek prac budowlano-montażowych zakładu o roboczej nazwie Huta Centrum. Pierwszym dyrektorem Huty Katowice w budowie był Kazimierz Budzyński, a kolejnym Zbigniew Szałajda.
Generalnym wykonawcą całej inwestycji zostało Przedsiębiorstwo Budowy Huty im. Lenina. Projekt powstawał w gliwickim Biprohucie, wzorowano się głównie na hutach radzieckich. Cała budowa miała kosztować 38 miliardów złotych, w tym 3,4 mld zł przeznaczonych zostało na inwestycje towarzyszące.
Przy budowie kombinatu pracowało ponad 50 tys. osób ze 100 przedsiębiorstw, a 142 dostawców z kraju dostarczało maszyny i urządzenia.
Na placu budowy pracowało 3 tys. ciężarówek i ponad 200 koparek i ładowarek. Wylano półtora miliona metrów sześciennych betonu i zamontowano 11 tysięcy kilometrów kabli i przewodów.
Planowano, że huta powstanie w 54 miesiące i terminu dotrzymano. Nie mogło być inaczej skoro pierwszym honorowym pracownikiem został Leonid Breżniew przywódca Związku Radzieckiego.
Budowa Huty Katowice wiązała się z ogromną migracją siły roboczej , głównie ze wsi i małych miasteczek wschodniej Polski. Wybudowano dla nich hotele robotnicze, osiedla mieszkaniowe, ośrodki służby zdrowia, powstawała sieć komunikacyjna. O hucie śpiewano pieśni: "Nasza Huta Katowice wszystkich polskich hut królowa, nad walcownią błyskawice, nad stalownią złoty pożar".
AS
