15 lipca 1916 r. Memoriał Rady Pułkowników
Grupa wyższych i cieszących się poważaniem oficerów Legionów Polskich postanowiła zaapelować do austro-węgierskiego dowództwa nie tylko o większe prawa dla polskich żołnierzy, ale też zażądała deklaracji dotyczącej niepodległej Polski.
Powołana w lutym 1916 roku tak zwana Rada Pułkowników miała przeciwdziałać wykorzystywaniu Legionów Polskich w najkrwawszych walkach na froncie, ale też miała na celu poprawę relacji pomiędzy legionowymi dowódcami oraz ujednolicenie oddziałów. Po serii spotkań polskich oficerów 4 czerwca 1916 roku formalnie powołano Radę Pułkowników oraz uchwalono jej statut.
Jednym z najważniejszych posunięć legionowego gremium było wydanie memoriału do austro-węgierskiego dowództwa. Decyzje o tym podjęto jeszcze 1 lipca, kiedy postanowiono wysłać pismo w sprawie zamiany cesarsko-królewskich oficerów na polskich dowódców.
Po krwawej bitwie pod Kostiuchnówką (11 lipca) odbyło się kolejne spotkanie Rady Pułkowników. W trakcie dyskusji położono nacisk na konieczność usamodzielnienie Legionów Polskich, o czym zamierzano oficjalnie poinformować Naczelną Komendę Armii Austro-Węgier.
Dodatkowo zamierzano poprosić przydzielonych do Legionów oficerów austriackich o włożenie legionowych mundurów. Zamierzano zażądać również usunięcia oficerów niewładających językiem polskim, który był językiem urzędowym w Legionach.
15 lipca 1916 roku Rada Pułkowników wysłała ustalony memoriał do Naczelnej Komendy Armii. Głównym postulatem było przekształcenie Legionów Polskich w samodzielny Korpus Pomocniczy z wyłącznie polskim dowództwem, odznakami i sztandarami. Austriaccy oficerowi mieliby pełnić funkcje jedynie w sprawach aprowizacyjnych. Co więcej, zażądano deklaracja dotyczącej przyszłego niepodległego Państwa Polskiego.
Memoriał został podpisany przez najsłynniejszych oficerów Legionów Polskich, między innymi Józefa Piłsudskiego, Kazimierza Sosnkowskiego, Edwarda Rydza-Śmigłego, Władysława Belinę-Prażmowskiego czy Józefa Hallera.
