15 maja 1937 r. Rząd Felicjana Sławoja Składkowskiego
15 maja 1937 roku generał Felicjan Sławoj Składkowski objął funkcje premiera oraz ministra spraw wewnętrznych. Pełnił je do końca września 1939 roku, będąc tym samym szefem najdłużej urzędującego gabinetu II Rzeczpospolitej.
Felicjan Sławoj Składkowski podjął się zadania stworzenia gabinetu z inicjatywy, a mówiąc wprost - z rozkazu, Edwarda Śmigłego-Rydza.
"Rankiem 13 maja 1936 roku po mym powrocie do Warszawy z krakowskiej Wieży Srebrnych Dzwonów i Sowińca, generał Śmigły-Rydz wezwał mnie do Inspektoratu i polecił zameldować się o godzinie pierwszej u Pana Prezydenta [Ignacego Mościckiego] w charakterze kandydata na premiera" - wspominał.
15 maja 1936 roku Składkowski został premierem i jednocześnie objął kierownictwo nad resortem spraw wewnętrznych. Był pierwszym ewangelikiem reformowanym w historii Polski na stanowisku szefa rządu.
W rządzie znaleźli się również między innymi Eugeniusz Kwiatkowski jako wicepremier i minister skarbu, Marian Zyndram-Kościałkowski jako minister opieki społecznej, Tadeusz Kasprzycki jako minister spraw wojskowych czy Józef Beck jako minister spraw zagranicznych. Siedmiu z jedenastu członków tego rządu było żołnierzami Legionów Polskich i członkami Polskiej Organizacji Wojskowej.
Z powodu tak zwanego konfliktu wawelskiego, wynikłego po przeniesieniu trumny pochowanego na Wawelu Józefa Piłsudskiego z krypty św. Leonarda do krypty pod Wieżą Srebrnych Dzwonów, 23 czerwca Składkowski podał się do dymisji. Ta jednak nie została przyjęta.
Rząd Składkowskiego utrzymał się do wybuchu wojny 1 września 1939 roku. 6 września gabinet ewakuował się z Warszawy, a po sowieckiej agresji 17 września przeszedł na teren Rumunii, gdzie został internowany przez władze rumuńskie w Slanic. Później przeniesiono go do Baile Herculane.
30 września Składkowski podał się do dymisji, którą przyjął już nowy prezydent Władysław Raczkiewicz.
