15 maja 1977 r. Powstał Studencki Komitet Solidarności

Reżimowa wersja przyczyn śmierci Pyjasa, który według władz miał zginąć w wyniku "nieszczęśliwego wypadku spowodowanego przez niego samego", do którego przyczynił się "poważny stan nietrzeźwości" studenta i opozycjonisty, nigdy nie został przyjęta przez grono jego przyjaciół i znajomych. Podejrzewając działanie Służb Bezpieczeństwa, domagano się wyjaśnienia prawdziwych przyczyn śmierci mężczyzny. W tym celu organizowano tak zwane "czarne juwenalia", czyli studenckie pochody i msze żałobne.

To jednak nie był koniec działań studentów. W nocy z 14 na 15 maja w Krakowie powołano Studencki Komitet Solidarności. Założycielami byli Andrzej Balcerek, Joanna Barczyk, Wiesław Bek, Małgorzata Gądkiewicz, Elżbieta Majewska, Lesław Maleszka, Józef Ruszar, Bogusław Sonik i Bronisław Wildstein, którzy powołali organizację podczas spotkania w mieszkaniu Liliany Batko. Była to pierwsza niezależna organizacja studencka w ludowej Polsce.

Po krakowskim Studenckim Komitecie Solidarności w kraju zaczęły powstawać kolejne organizacje. Tak było w Warszawie, Gdańsku, Poznaniu, Wrocławiu i Szczecinie. Działalność komitetów nie ograniczał się jedynie do środowisk studenckich. Członkowie komitetu pomagali m.in. protestującym na Wybrzeżu robotnikom w sierpniu 1980 roku.

Opozycyjna działalność studentów, którzy między innymi domagali się swobód demokratycznych i niezależności szkół wyższych czy kolportowali podziemną prasę, oczywiście nie uszła uwadze reżimu. Członkowie Studenckiego Komitetu Solidarności byli szykanowani i wielokrotnie aresztowani. Ich aktywność rozpracowywano w ramach akcji "Wasale".

W październiku 1980 roku komitety z całego kraju przekształciły się w Niezależne Zrzeszenie Studentów. Scalona organizacja została zarejestrowana przez władze 17 lutego 1981 roku. Rejestrację poprzedził strajk studencki, który miał na celu wywarcie presji na niechętny NSZ reżim.