15 sierpnia 1917 r. Z inicjatywy Romana Dmowskiego powstał Komitet Narodowy Polski
Komitet Narodowy Polski został założony w Lozannie. Przewodniczył mu Roman Dmowski. KNP stał się przedstawicielstwem polskiej polityki na Zachodzie, jego siedzibą został Pryż. Celem tej inicjatywy politycznej było wskrzeszenie państwa polskiego przy wsparciu państwa Ententy.
Rządy Francji, Wielkiej Brytanii, Włoch i USA uznały KNP za oficjalny rząd polski na emigracji. Poparcie KNP uzyskał także od Rady Polskiej Zjednoczenia Międzypartyjnego z Piotrogrodu (pod przewodnictwem Stanisława Wojciechowskiego) a także od działaczy związanych głównie z Narodową Demokracją. Posiadał swoje przedstawicielstwa w Belgii, we Włoszech, Szwecji, Brazylii, Wielkiej. Brytanii i USA.
Obok Romana Dmowskiego aktywnymi działaczami KNP byli: Ignacy Jan Paderewski, Erazm Plitz, Stanisław Kozicki, Marian Seyda, Konstanty Skirmunt, Maurycy Zamoyski oraz Jan Emanuel Rozwadowski - sekretarz KNP.
Zadaniem KNP było kreowanie polityki polskiej wobec państw Ententy, reprezentowanie interesów Polski i polskich obywateli na Zachodzie (opieka konsularna nad Polakami przebywającymi w państwach Ententy). Komitet objął polityczne zwierzchnictwo nad Armią Polską we Francji a także opiekę materialną nad tworzącym się wojskiem.
Od stycznia 1919 roku na podstawie porozumienia Naczelnika Państwa Józefa Piłsudskiego z Romanem Dmowskim do Komitetu dołączyli Kazimierz Dłuski, Leon Wasilewski, Michał Sokolnicki, Stanisław Patek, Antoni Sujkowski, Stanisław Thugutt, Medard Downarowicz, Herman Lieberman, Władysław Baranowski i Stanisław Hempel. Tym samym Komitet stał się oficjalnym reprezentantem rządu RP na paryską konferencję pokojową. Misja Komitetu wygasła po podpisaniu i ratyfikacji traktatu wersalskiego.
AS
