16 czerwca 1935 r. Zbiór zasad deontologii lekarskiej

Jak głosił kodeks "lekarz obowiązany jest ściśle przestrzegać, aby działalność jego nie tylko w życiu zawodowym, ale także jego postępowanie w życiu prywatnym i publicznym były zgodne z zasadami etyki i godnością stanu lekarskiego".

Jako "Zasadę 1" przyjęto: "Najwyższym nakazem moralnym dla lekarza w wykonywaniu praktyki lekarskiej jest dobro chorego i zdrowie publiczne". Zasada 2 brzmiała: "Lekarz powinien wykonywać praktykę lekarską sumiennie, zgodnie z wymaganiami wiedzy lekarskiej, z poczuciem godności stanu lekarskiego i ze współczuciem dla chorego, zachowując w stosunku do niego zawsze takt i delikatność".

"Zbiór zasad..." reguluje także kwestie opłat za opiekę medyczną. Doktor Tomasz Judym z powieści "Syzyfowe prace" z pewnością nie stosował się do Zasady 13: "Humanitarny stosunek do cierpiącego jest obowiązkiem lekarza, zapewnienie jednak opieki lekarskiej niezamożnym ciąży na nim nie więcej, niż na innych obywatelach". Ponadto "Lekarzowi nie wolno wyznaczać i ogłaszać honorarium niższego od norm cennika urzędowego. Zasada ta stosuje się także do pracy lekarza w instytucjach filantropijnych, społecznych i sportowych".

Zadbano także o solidarność zawodową: "Lekarz może krytykować działalność władz i organów samorządu lekarskiego tylko w środowisku czysto lekarskim i na łamach pism lekarskich.

Kodeks ogłoszono powtórnie po drugiej wojnie światowej w 1947 roku i obowiązywał do 1950 roku - do czasu rozwiązania przez władze komunistyczne Izb Lekarskich.

AS