17 marca 1921 r. "My, Naród Polski...". Uchwalenie Konstytucji marcowej
Sejm Ustawodawczy Rzeczypospolitej Polskiej uchwalił pierwszą w niepodległej Polsce Konstytucję.
"W Imię Boga Wszechmogącego!
My, Naród Polski, dziękując Opatrzności za wyzwolenie nas z półtorawiekowej niewoli, wspominając z wdzięcznością męstwo i wytrwałość ofiarnej walki pokoleń, które najlepsze wysiłki swoje sprawie niepodległości bez przerwy poświęcały, nawiązując do świetnej tradycji wiekopomnej Konstytucji 3-go Maja - dobro całej, zjednoczonej i niepodległej Matki-Ojczyzny mając na oku, a pragnąc Jej byt niepodległy, potęgę i bezpieczeństwo oraz ład społeczny utwierdzić na wiekuistych zasadach prawa i wolności, pragnąc zarazem zapewnić rozwój wszystkich Jej sił moralnych i materjalnych dla dobra całej odradzającej się ludzkości, wszystkim obywatelom Rzeczypospolitej równość, a pracy poszanowanie, należne prawa i szczególną opiekę Państwa zabezpieczyć - tę oto Ustawę Konstytucyjną na Sejmie Ustawodawczym Rzeczypospolitej Polskiej uchwalamy i stanowimy" - napisano w preambule.
Konstytucja wprowadzała ustój republiki demokratycznej z parlamentarno-gabinetowym systemem rządów. Jednoznacznie określono, że "Władza zwierzchnia w Rzeczypospolitej Polskiej należy do Narodu".
Przyjmując, że wszyscy obywatele są równi wobec prawa, zlikwidowano przywileje rodowe, stanowe, nie uznawano też żadnych herbów czy tytułów rodowych.
Konstytucję opublikowano 1 czerwca 1921 a obowiązywała do 23 kwietnia 1935 r.
AS
