17 stycznia 1945 r. 1 Armia Wojska Polskiego w Warszawie
Zaledwie kilka godzin trwały walki żołnierzy 1 Armii Wojska Polskiego z wycofującymi się z kompletnie zrujnowanej Warszawy oddziałami niemieckimi.
Opanowanie zburzonej w blisko 90 procentach stolicy Polski nie trwało długo, gdyż obawiający się okrążenia Niemcy pospiesznie wycofywali się z Warszawy. Nacierające z północy i południa sowieckie oddziały 47 i 61 Armia 1 Frontu Białoruskiego ostatecznie zdołały zamknąć w tak zwanym kotle warszawskim niemiecką 9 Armię.
Tymczasem 17 stycznia 1945 roku bezpośrednio na Warszawę uderzyła 1 Armia Wojska Polskiego pod dowództwem generała Stanisława Popławskiego. Oddziały zaatakowały osłonowe pozycje niemieckie na południowym wschodzie i na północy stolicy oraz z kierunku Pragi.
Do poważniejszych potyczek dochodziło sporadycznie. Starcia z Niemcami miały miejsce m.in. w rejonie Lasku Bielańskiego, Dworca Głównego oraz na skrzyżowaniu Alei Jerozolimskich i Nowego Światu.
Intensywniejsza wymiana ognia miała miejsce pod Cytadelą, ale praktycznie do godziny 15. oddziały niemieckie zostały wypchnięte z miasta.
Trzeba zaznaczyć, że 1 Armii Wojska Polskiego odzyskała nie stolicę Polski, przed wojną zwaną dumnie "Paryżem Północy", ale jej pozostałości. W wyniku bombardowania przez Niemców w 1939 r. i w czasie powstania powstania warszawskiego oraz przeprowadzonej z rozkazu Hitlera barbarzyńskiej akcji wysadzania miasta, z przedwojennej zabudowy zostały zgliszcza. Szacuje się, że straty urbanistyczne wynosiły około 84 procent, w tym zabudowa przemysłowa 90 procent, mieszkalna 72 procent i - ta najcenniejsza - zabytkowa 90 procent.
