19 maja 1979 r. Raport grupy „Doświadczenie i Przyszłość” trafił do władz PRL-u

Konwersatorium było ciałem w pełni społecznym, bez struktury i statutu, skupiającym ok. 200 współpracujących z opozycją demokratyczną przedstawicieli inteligencji. Reprezentowali oni różne orientacje ideowe - byli wśród nich zarówno członkowie PZPR jak i działacze katoliccy.

W skład konserwatorium wchodził tzw. Zespół Usługowy z między innymi Stefanem Bratkowskim, Kazimierzem Dziewanowskim, Janem Malanowskim, Klemensem Szaniawskim, Andrzejem Wielowieyskim, Andrzejem Zakrzewskim, Witoldem Zalewskim. Z zespołem współpracowali także socjolog Jan Strzelecki i prawnik Jerzy Stembrowicz.

Początkowo DiP działał ramach Kolegium Towarzystwa Wolnej Wszechnicy Polskiej, lecz po zakazie organizowania publicznych dyskusji skupiono się na opracowywaniu eksperckich raportów.

Pierwszy raport nosił tytuł - "O stanie Rzeczypospolitej i drogach wiodących do jej naprawy" i ukazał się w 1979 r. Była to synteza dokonana na podstawie ankiety przeprowadzonej wśród 50 fachowców. W pierwszej części opisano przejawy kryzysu w PRL-u a w drugiej przedstawiono propozycje niezbędnych reform, jednak nie wymagających zmian ustrojowych. Wskazywano m.in. na szkodliwą ingerencję partii w kompetencje administracji, działające wewnątrz PZPR konkurencyjne grupy interesu, instrumentalne wykorzystywanie prawa. Krytykowano chaos w obszarze ekonomii i gospodarki, pozorne działania, powszechne pijaństwo i upadek etyki pracy.

Twórcy raportu "O stanie Rzeczypospolitej..." postulowali oddzielenie administracji, gospodarki i sądownictwa od funkcji partyjnych a także wprowadzenie rotacji na stanowiskach i odbudowanie autentycznej spółdzielczości oraz związków zawodowych.

Konwersatorium przygotowało kolejne raporty: "Jak z tego wyjść?" (kwiecień 1980), "Społeczeństwo wobec kryzysu" (luty 1981), "Polska wobec stanu wojennego" (1982). Były one publikowane przez Niezależną Oficynę Wydawniczą Nowa i odczytywane na antenie Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa.

AS