20 maja 1922 r. Powstał Chemiczny Instytut Badawczy
Dzięki powołanemu, z inicjatywy późniejszego prezydenta, profesora Ignacego Mościckiego, ośrodkowi, Polska jako trzeci kraj na świecie opracowała instalację do masowej produkcji kauczuku syntetycznego.
Naukowcy i politycy II Rzeczpospolitej doskonale zdawali sobie sprawę z konieczności rozwoju polskiej nauki i techniki. Temu miało służyć m.in. powołanie Chemicznego Instytutu Badawczego we Lwowie, który w 1926 roku został przeniesiony do Warszawy.
Jak można było przeczytać w statucie Instytutu, miał on na celu: "działalność pionierską w kierunku pracy naukowo-twórczej nad rozbudową przemysłu chemicznego w Polsce. Stowarzyszenie nie jest obliczone na zysk, lecz ma wyłącznie za cel popieranie pracy twórczej w polskim przemyśle chemicznym".
Instytut prowadził działalność naukową w pięciu kierunkach, za które odpowiadały oddziały. Pierwszym powołanym był Dział I Przemysłu Nieorganicznego, gdzie m.in. prowadzono badania nad różnymi surowcami mineralnymi Polski.
W następnej kolejności powstał Dział II Węglowy. Spektrum jego działalności było bardzo szerokie, a naukowcy zajmowali się m.in. badaniami nad rozmaitymi fizykochemicznymi właściwościami węgli kamiennych.
Dział III Analizy Paliw Stałych (później jako Dział III Analityczny) - jak pisze Stefan Zamecki w artykule "Chemiczny Instytut Badawczy w Warszawie w okresie międzywojennym (1922-1939)": "wyróżnił się zarówno ilością, jak i wysoką jakością wykonywanych oznaczeń analitycznych, co znalazło uznanie kontrahentów krajowych i zagranicznych".
Dział IV Syntezy Kauczuku otrzymał jakże istotne zadanie opracowania metody przemysłowej produkcji butadienu, a następnie przetworzeniu otrzymanego półproduktu w kauczuk syntetyczny, co miało niebagatelne znaczenie w związku z ogromnym rozwojem motoryzacji.
Polską technologię, którą uzyskano po kilku tysiącach prób, a która była - po sowieckiej i niemieckiej - trzecią na świecie, zainteresowały się firmy zagraniczne. Patenty od Chemicznego Instytutu Badawczego odkupili Włosi i Amerykanie.
Wreszcie Dział V Metalurgiczny miał za zadanie ulepszenie metody produkcji cynku oraz opracowanie opłacalnej metody produkcji glinu.
W Instytucie pracowali polscy naukowcy światowej sławy, jak wspomniany profesor Mościcki czy profesor Wojciech Świętosławski.
"Mimo olbrzymiego opóźnienia w stosunku do zagranicy, wzmiankowane powyżej inicjatywy spowodowały, iż niektóre działy polskiego przemysłu chemicznego liczyły się już przed II wojną światową w Europie. Wybuch wojny przerwał te wysiłki" - tak niewątpliwe osiągnięcia Instytutu podsumowuje Zamecki.
