20 marca 1982 r. Rozwiązano Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich

Założone w 1951 roku, w miejsce przedwojennego Związku Zawodowego Dziennikarzy Rzeczpospolitej, stowarzyszenie od roku 1980 sympatyzowało z "Solidarnością". Początkowo peerelowskie władze próbowały walczyć z dziennikarską niezależnością weryfikując pracowników mediów. Zwolnieniami i degradacjami dotkniętych zostało kilka tysięcy dziennikarzy. Zlikwidowano też wszystkie opozycyjne wydawnictwa prasowe.

20 marca 1982 roku prezydent Warszawy generał Mieczysław Dębicki rozwiązał Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich.

"Po ogłoszeniu stanu wojennego Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich zostało bezprawnie rozwiązane i w 1982 roku zdelegalizowane, a cały majątek - m.in. Dom Dziennikarza w Warszawie - skonfiskowany. (...) W stanie wojennym Stowarzyszenie nie zaprzestało swojej działalności w obronie prawdy i dziennikarskiej niezależności, chociaż wielu dziennikarzy aresztowano, internowano, odebrano prawo wykonywania zawodu. Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich działało w konspiracji - dziennikarze wydawali podziemną prasę, współpracowali z demokratyczną opozycją" - czytamy na stronie organizacji.

W miejsce Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich reżimowe władze powołały Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej. Na czele nowej organizacji stanął Klemens Krzyżagórski, a we władzach znaleźli się Florian Dłużak, Zbigniew Jabłoński i Henryk Maziejuk.

"Niech świadomość, że wszystko zostanie ocenione, będzie ostrzeżeniem pod adresem tych, którym wydaje się, że czas pogardy dla honoru i rzetelność będzie trwał wiecznie" - napisali przywódcy rozwiązanego Stowarzyszenia do władz nowej reżimowej organizacji dziennikarskiej.