21 grudnia 1944 r. Leopold Okulicki mianowany dowódcą Armii Krajowej
Prezydent Władysław Raczkiewicz na wniosek premiera Tomasza Arciszewskiego, mianował generała Leopolda Okulickiego komendantem głównym AK na obszar obu okupacji (niemieckiej i sowieckiej). Było to dopełnienie formalności, bowiem faktycznie pełnił tę funkcję od października 1944 roku.
Nominacje blokował ówczesny premier Stanisław Mikołajczyk, który chciał utrzymać dowodzenie okręgami AK. Formalnie zwierzchnictwo nad AK - do czasu nominacji "Niedźwiadka" sprawował z Londynu gen. Stanisław Tatar.
Rozbieżności polityczne między Okulickim a rządem Mikołajczyka zaznaczyły się wyraźnie podczas narady 15 - 16 grudnia 1944 r. w Klasztorze Bernardynów w Piotrkowie Trybunalskim. Komendanta AK gen. Leopold Okulicki spotkał się z przedstawicielami KRM (Krajowej Rady Ministrów, reprezentacji Rządu Rzeczypospolitej na terenie okupowanego kraju) i RJN (Rady Jedności Narodowej - reprezentacji politycznej Polskiego Państwa Podziemnego). Dyskutowano o sytuacji międzynarodowej oraz o polityce rządu Mikołajczyka a szczególnie o jego polityce wschodniej. Okulicki sprzeciwiał się polityce ustępstw wobec działań Stalina na terenie Polski wschodniej.
Ustąpienie Mikołajczyka i powołanie rządu Arciszewskiego umocniło pozycję Okulickiego, jako komendanta AK.
Jeszcze w grudniu 1944 roku Okulicki przeprowadził w Olesznie przegląd 74 Pułku Piechoty AK. Wigilię i Nowy Rok spędził w dworku w Olesznie. 19 stycznia 1945 roku na dworcu kolejowym w Częstochowie wydał rozkaz o rozwiązaniu AK i zwolnił żołnierzy z przysięgi, sugerując pozostanie w konspiracji.
AS
