21 lutego 1919 r. Zawieszenie broni w Wielkopolsce. Walki o Krotoszyn
Rozejm w Trewirze, podpisany 16 lutego 1919 r., formalnie zakończył walki w Wielkopolsce. Niemcy zmuszeni zostali do zaprzestania wszelkich działań ofensywnych „przeciwko Polakom w Poznańskiem i we wszystkich innych okręgach”. Wyznaczono także linię demarkacyjna rozdzielającą wojska.
Na czele Misji Koalicyjnej, która miała wypracować szczegóły porozumienia polsko-niemieckiego stanął gen. dyw. Charles Joseph Dupont. Upoważniony do negocjacji przez Komisję Międzysojuszniczą pod przewodnictwem ambasadora Josepha Noulensa przybył 21 lutego do Poznania. Spotkał się z przedstawicielami Komisariatu Naczelnej Rady Ludowej i poznańskiego Dowództwa Głównego. Polacy zaproponowali wstrzymanie działań bojowych na obecnej linii walk. Dupont w swoich raportach zarzucał Niemcom niedotrzymanie warunków rozejmu.
Mimo rozejmu 16 lutego wojska niemieckie przypuściły szturm na Krotoszyn. Miasto obroniono, ale w nocy z 18 na 19 lutego, zaatakowano polskie pozycje w okolicy Borownicy używając gazów bojowych. Podczas gdy w Poznaniu prowadzono rozmowy 21 lutego Niemcy zaatakowali Borownicę i po krwawych walkach wyparli z niej powstańców.
W marcu nadal prowadzono w Poznaniu trójstronne rozmowy pomiędzy stroną polską, niemiecką, a przedstawicielami państw Ententy. Niemcy zerwali jednak negocjacje mimo zaawansowanych prac nad układem. Ostatecznie zdobycze powstania wielkopolskiego zatwierdził traktat wersalski.
W powstaniu wielkopolskim do 18 lutego 1919 r. w czasie działań wojennych poległo 848 powstańców. Podczas obrony przyznanych Polsce ziem, do 13 listopada 1919 r. poległo 866 żołnierzy (dane odnoszą się do ofiar o ustalonych nazwiskach). Przyjmuje się, że w powstaniu wielkopolskim poległo ok. 2 tys. powstańców i żołnierzy a ok. 6 tys. odniosło rany.
AS
