22 kwietnia 1989 r. Rząd rezygnuje z budowy elektrowni jądrowej

Gdy 5 czerwca 1987 roku Prezydium Komisji Planowania przy Radzie Ministrów podjęło decyzję o budowie kolejnej elektrowni atomowej i lokalizacji jej w miejscowości Klempicz, nikt nie spodziewał się, że plany te spalą na panewce.

Kilka miesięcy po akceptacji miejsca budowy przystąpiono do szeroko zakrojonych prac przygotowawczych. Przede wszystkim wykupiono dwa gospodarstwa rolne (łącznie ponad 37 ha, w tym ponad 10 ha działek położonych w obrębie samej wsi) i wylesiono około 20 ha lasu Puszczy Noteckiej.

Rozpoczęto również wstępne roboty ziemne: przygotowano teren i rozpoczęto budowę zaplecza socjalnego budowy, na której miało pracować od 5 do 8 tysięcy osób.

Elektrownia Jądrowa miała być wyposażona w cztery reaktory typu WWER-1000/320 o łącznej mocy około 4000MW, każdy o mocy 1000 MWe (brutto). Wodę, niezbędna do pracy elektrowni atomowych, zamierzano czerpać zarówno z Warty, jak i Noteci, odległych o 7 i 13 km.

Na 60 ha, bo taki obszar zabudowań zaprojektowano dla elektrowni, miało pracować tysiąc osób. Dla załogi zakładu planowano wzniesienie osiedla mieszkaniowego w Szamotułach.

Ostatecznie Elektrownia Jądrowa "Warta" nigdy nie została otwarta. Ze względu na protesty społeczne, spowodowane przede wszystkim katastrofą w Czarnobylu oraz z powodu głębokiego kryzysu gospodarczy w latach 80., 22 kwietnia 1989 roku rząd premiera Mieczysława F. Rakowskiego podjął decyzję o rezygnacji z budowy.

Co się stało z terenami, na których miała stanąć "Warta"? Obszary lokalizacji stanowią grunty rolne niskiej jakości, nieużytki oraz las. Po wycofaniu się z budowy wykupione grunty rolne zostały przekazane Gminie Lubasz i obecnie nie są one użytkowane gospodarczo. Las natomiast zwrócono do użytkowania miejscowemu leśnictwu.

W 1999 roku tereny w obrębie wsi kupiła firma z Poznania, która zaadaptowała budynek tzw. "szatniowca" - jedyny element zaplecza budowy elektrowni jądrowej jaki zdołano wybudować - na hurtownię farmaceutyczną.