23 kwietnia 1910 r. Utworzono Związek Strzelecki
Członkowie Związku Strzeleckiego stanowili trzon Legionów Polskich i Polskiej Organizacji Wojskowej.
Korzystając z austro-węgierskiej ustawa o stowarzyszeniach oraz rozporządzenie Ministerstwa Obrony Krajowej z 1909 roku o "popieraniu strzelectwa dobrowolnego", działający w konspiracji Związek Walki Czynnej wykorzystał cesarsko-królewskie unormowania prawne do stworzenia legalnej i licznej organizacji paramilitarnej, która w przyszłości dała podstawę Legionom Polskim. Nawet nazwa organizacji ("Związek Strzelecki") została dosłownie wzięta z rozporządzenia, gdzie użyto zwrotu "Schutzen-Verein".
Co ciekawe, legalizację polskich oddziałów paramilitarnych zaproponował wywiad austro-węgierski, który liczył na Polaków w zbliżającej się konfrontacji z Imperium Rosyjskim. Tym samym 23 kwietnia 1910 roku we Lwowie powstał Związek Strzelecki, a w Krakowie Towarzystwo Sportowe Strzelec.
Faktycznie kierowane przez Związek Walki Czynnej i Józefa Piłsudskiego, organizacje miały oficjalne kierownictwo w postaci Wydział Związku Strzeleckiego, w którego skład weszli m.in. Władysław Sikorski (jako prezes), Medard Downarowicz, Aleksander Litwinowicz, Kazimierz Sosnkowski, Gustaw Daniłowski i Hipolit Śliwiński.
Jak wyglądała działalność Związku Strzeleckiego, zalążka przyszłego Wojska Polskiego? Organizacje tworzyły szkoły podoficerskie i oficerskie. Dzięki możliwości legalnego zakupu broni i amunicji, członkowie organizacji intensywnie ćwiczyli na strzelnicach wojskowych.
Gdy wybuchła I wojna światowa, Związek Strzelecki liczył nawet osiem tysięcy osób. To właśnie oni stanowili trzon Legionów Polskich i Polskiej Organizacji Wojskowej, który czynnie przyczyniły się do odbudowy niepodległej Polski. Poza Piłsudskim i Sikorskim, strzelcami byli Edward Śmigły-Rydz, Kazimierz Sosnkowski, Marian Kukiel, Włodzimierz Tetmajer i Walery Sławek.
