23 listopada 1943 r. Władysław Gomułka zostaje I sekretarzem PPR
Po aresztowaniu przez Gestapo na początku listopada 1943 r. przywódców Polskiej Partii Robotniczej Pawła Findera i Małgorzaty Fornalskiej (rok później zostali rozstrzelani przez Niemców) zmieniło się kierownictwo partii. Na posiedzeniu KC PPR I sekretarzem PPR wybrano Władysława Gomułkę ps. Wiesław - kontrkandydatami byli Bolesław Bierut i Franciszek Jóźwiak.
Wybór nie był konsultowany z Moskwą bowiem wraz aresztowanymi wpadły szyfry. Członkami KC byli wówczas między innymi Franciszek Jóźwiak, Bolesław Bierut, Aleksander Kowalski czy Ignacy Loga-Sowiński. Władysław Gomułka od 1926 roku należał do Komunistycznej Partii Polski. Za organizację strajku w kopalniach ropy w Drohobyczu został aresztowany. Działał w Związku Zawodowym Chemików na Górnym Śląsku. Skazany na 4 lata więzienia za organizowanie strajku w Łodzi (1932).
Podczas przerwy w odbywaniu kary pod fałszywym nazwiskiem wyjechał do ZSRR. Leczył się na Krymie i przebywał w Moskwie, gdzie ukończył Międzynarodową Akademię Leninowską. Po powrocie do kraju działał w podziemiu, kierując okręgiem śląskim KPP. Ponownie aresztowany w 1936 roku, odsiadywał wyrok do wybuchu II wojny światowej.
Od początku 1940 roku przebywał we Lwowie, gdzie w 1941 r. został przyjęty do Wszechzwiązkowej Partii Komunistycznej (bolszewików) WKP (b). Po ataku Niemiec na ZSRR wrócił w krośnieńskie, gdzie wstąpił do PPR. Na wezwanie Pawła Findera w lipcu 1942 przyjechał do Warszawy, gdzie został jednym z przywódców PPR (pełnomocnik KC PPR na Podkarpaciu). Od sierpnia 1942 r. był sekretarzem Komitetu Wojewódzkiego PPR w Warszawie a od września członkiem Tymczasowego KC. Po aresztowaniu przez Gestapo dotychczasowego sekretarza PPR Pawła Findera objął kierownictwo partii zostając sekretarzem PPR.
Gomułka wspólnie z Finderem opracowali deklarację programową PPR "O co walczymy". Komuniści zapowiedzieli w niej walkę o "władzę ludową", nacjonalizację przemysłu i banków, wprowadzenie planowej gospodarki i reformę rolną bez odszkodowań. Rządowi w Londynie odmówili prawa do objęcia władzy w wyzwolonej Polsce.
AS
