24 grudnia 1898 r. Odsłonięcie pomnika Adama Mickiewicza w Warszawie
Uroczystość odbyła się w 100. rocznicę urodzin poety. Neoklasycystyczny pomnik, zaprojektowany przez Cypriana Godebskiego, stanął na Krakowskim Przedmieściu w Warszawie. Cokół wykonany był z granitu włoskiego, a postać o wysokości 4,5 metra odlana została we Włoszech.
Pomysł uczczenia wieszcza przez wzniesienie pomnika pojawił się na łamach pisma "Głos" w 1897 roku. Został entuzjastycznie przyjęty przez Henryka Sienkiewicza, który zaangażował się w prace organizacyjne.
Uzyskano od władz carskich zezwolenie na postawienie pomnika i przeprowadzenie zbiórki publicznej. Powołano Społeczny Komitet Budowy z księciem Michałem Radziwiłłem jako przewodniczącym, Henrykiem Sienkiewiczem - wiceprzewodniczącym i Zygmuntem Wasilewskim - sekretarzem.
Nie rozpisano konkursu na projekt pomnika, bo było na to zbyt mało czasu - zamierzano zdążyć na rocznicę urodzin poety. Rzeźbę, na zlecenie Społecznego Komitetu Budowy wykonał Cyprian Godebski. Figura została odlana w brązie, w pracowni Lippiego w Pistoi. Na cokole stoi Adam Mickiewicza w surducie, z zarzuconym na ramię płaszczem i prawą dłonią położoną na sercu.
Fabryka Norblina zbudowała granitowe schody i tarasy a ogrodzenie - kutą w żelazie, ozdobioną motywami roślinnymi kratę, wykonała warszawska firma Zielezińskiego. Artystyczne ogrodzenie i latarnie zaprojektował Zenon Chrzanowski. Na pomniku umieszczono tablicę z napisem: "Adamowi Mickiewiczowi - Rodacy 1898".
Uroczystość odsłonięcia pomnika przebiegła - na żądanie władz carskich - w milczeniu, bez przemówień. Na koniec orkiestra wykonała Poloneza z opery "Halka" Stanisława Moniuszki.
AS
