24 maja 1945 r. Dekret o odbudowie stolicy
24 maja 1945 roku Krajowa Rada Narodowa wydała dekret o odbudowie Warszawy. Pierwsze prace nad odtworzeniem stolicy trwały już od końca 1944 roku.
W wyniku zniszczeń spowodowanych walkami w trakcie Powstania Warszawskiego i późniejszą systematyczną dewastacją miasta przez wycofujących się Niemców oraz wcześniejszymi sowieckimi nalotami, blisko 56 procent budynków w lewobrzeżnej części Warszawy nadawało się wyłącznie do rozbiórki, a blisko 20 procent wymagało kapitalnego remontu. Odrobinę lepiej wyglądała prawobrzeżna Warszawa, gdzie do wyburzenia było "tylko" 30 procent budynków, a 11 procent wymagało kapitalnych napraw.
W styczniu 1945 roku do stolicy przyjechała kierowana przez architekta i urbanistę Józefa Sigalina grupa ekspertów, która miała się zająć organizacją odbudowy miasta. Kilka dni później powołano Biuro Organizacji Odbudowy Warszawy pod kierownictwem profesora Jana Zachwatowicza. Natomiast 14 lutego Prezydium Miejskiej Rady Narodowej powołało Biuro Odbudowy Stolicy.
W pierwszym okresie w BOS-ie pracowało blisko 1,4 tys. osób, w tym 351 inżynierów, 534 techników i kreślarzy oraz grupa rzeczoznawców. Natomiast w wykonawstwie, w okresie gdy podlegało BOS-owi, zatrudniano ponad 9,5 tys. osób.
24 maja 1945 roku Krajowa Rada Narodowa wydała dekret o odbudowie Warszawy. "W celu odbudowy m. st. Warszawy, zgodnie z wolą Narodu Polskiego i na miarę odrodzonego Państwa demokratycznego oraz w celu przywrócenia, świetności stolicy, w bezprzykładnie barbarzyński sposób zniszczonej przez najeźdźcę hitlerowskiego, powołuje się Naczelną Radę Odbudowy m. st. Warszawy, Komitet Odbudowy Stolicy oraz Biuro Odbudowy Stolicy" - brzmiał 1 artykuł dekretu.
Jak stanowiono dalej, "zadaniem Naczelnej Rady Odbudowy m. st. Warszawy jest mobilizacja zasobów duchowych i materialnych całego Narodu dla dzieła odbudowy stolicy" oraz ustalenie "zasad odbudowy stolicy i wypowiadanie się w sprawach, przedstawionych tejże Radzie zamierzeń, projektów oraz programów, dotyczących odbudowy".
Według pierwszych planów z 1945 roku, Warszawa miała być stolicą "w najpełniejszym znaczeniu tego słowa", gdzie funkcjonować miał "ośrodek dyspozycji państwowej", ale również przemysł, wyższe uczelnie i zakłady naukowe.
Liczbę ludności przewidywano docelowo na nie wyższą niż 1,2 mln, a na najbliższe lata na 800 tys. Miasto podzielono na: Śródmieście, o strukturze zwartej i obfitości pasów zieleni, skupiające wiele funkcji stołecznych; Wielką Warszawę, o układzie rozluźnionym zielenią, pełniące funkcję mieszkalną oraz Warszawski Zespół Miejski z osiedlami luźno rozmieszczonymi w lasach. Za główny pion konstrukcyjny miasta, przyjęto zespół ul. Marszałkowskiej, który miał "wyrazić ideę rewolucyjnej epoki, w której powstaje".
