26 lipca 1919 r. Ustalono tzw. Linię Focha
Ustanowiona w 1919 roku granica polsko-litewska ustaliła praktycznie do czasów współczesnych granicę pomiędzy państwami.
W wyniku przeprowadzonej na początku lipca 1919 roku ofensywy generała Stanisława Szeptyckiego, wojska polskie osiągnęły ważny węzeł kolejowy Mołodeczno pomiędzy Wilnem i Mińskiem. Z jednej strony zablokowało to działania Armii Czerwonej na Wileńszczyźnie, z drugiej wzbudziło obawy Litwy co do możliwości polskiej inwazji na Kowno.
Z tego powodu władze litewskie zwróciły się z prośbą do francuskiego marszałka Ferdinanda Focha o ustalenie linii rozgraniczającej wojska polskie i litewskie. Granica była wynikiem kompromisu zawartego pomiędzy władzami polskimi i Ententą.
Tzw. Linia Focha biegła od Prus Wschodnich do Niemna, zostawiając po stronie polskiej Berżniki, Suwałki, Krasnopol i Sejny. Dalej granicę poprowadzono na północny wschód do Oran i Dubienek. Po polskiej stronie znalazły się Troki, Wilno i Nowa Wilejkę.
Choć linię poprowadzono na wyraźne żądanie Litwinów, to nie przestrzegali oni ustaleń. Z tego powodu 23 sierpnia Polska Organizacja Wojskowa wywołała powstanie na Suwalszczyźnie. Pomimo przewagi liczebnej Litwinów, Polacy zepchnęli agresorów za tzw. Linię Focha.
