26 lutego 1943 r. Obóz rodzinny dla Romów w Auschwitz
W niemieckim obozie zagłady Auschwitz-Birkenau utworzono tak zwany rodzinny obóz dla Romów.
Niemiecka eksterminacja Romów rozpoczęła się w 1941 roku. Początkowo byli przewożeni do getta w Łodzi, a później mordowania w niemieckim obozie zagłady w Chełmnie.
9 lipca 1941 roku pierwsi Romowie - w tym dwóch pochodzących z Polski - trafiło do niemieckiego obozu zagłady Auschwitz. Masowe wywózki Romów rozpoczęły się po rozkazie Reichsfuehrera SS Heinricha Himmlera z 16 grudnia 1942 roku, który nakazał osadzić Cyganów zamieszkujących teren Niemiec w obozie koncentracyjnym.
Do realizacji rozkazu wybrano Auschwitz. Do niemieckiego obozu koncentracyjnego trafiali także Romowie m.in. z Polski, Alzacji i Lotaryngii, Luksemburgu, Belgii, Holandii.
Nie wszyscy Romowie podlegali deportacjom. Zgodnie z rozkazami, podzielono ich na kategorie: Sinti i Lalleri, "mieszańców" i Cyganów Roma. Ci pierwsi, jako "społecznie przystosowani" i "czyści rasowo", nie byli poddani eksterminacji.
Całe romskie rodziny były deportowane do utworzonego, z rozkazu Himmlera w jednym z sektorów Birkenau, tak zwanego obozu rodzinnego. Pierwsi Cyganie trafili do wciąż budowanego Familienzigeunerlager 26 lutego 1943 roku.
W romskim obozie rodzinnym znajdowały się 32 baraki mieszkalne i 6 sanitarnych.
Od 26 lutego 1943 roku do 21 lipca 1944 roku w Familienzigeunerlager osadzono łącznie ponad 20 tysięcy dzieci, kobiet i mężczyzn. Większość z nich, w tym wszystkie dzieci, zmarła w wyniku chorób, a także barbarzyńskich i zbrodniczych eksperymentów lekarza Josefa Mengele.
W niemieckim obozie zagłady Auschwitz więzionych było około 23 tysięcy Romów, a ponad 21 tysięcy z nich zostało zamordowanych lub zmarło w wyniku chorób. Pod względem liczebności Romowie, po Żydach i Polakach, stanowili trzecią grupę deportowanych.
