27 września 1942 r. Delegatura Rządu powołuje Komitet Pomocy Żydom
Tymczasowy Komitet Pomocy Żydom, przekształcony później w Radę Pomocy Żydom "Żegota", była jedyną tego rodzaju organizacją w okupowanej Europie.
27 września 1942 roku, z inicjatywy Zofii Kossak i Wandy Krahelskiej-Filipowicz, Delegatura Rządu powołała Tymczasowy Komitet Pomocy Żydom. Komitet im. Konrada Żegoty, bo pod takim kryptonimem działała inicjatywa, miał zunifikować działania polskich organizacji podziemnych reprezentujących różne ugrupowania polityczne, w celu skuteczniejszego niesienia pomocy eksterminowanej przez Niemców ludności żydowskiej.
W skład późniejszej "Żegoty" weszli przedstawiciele tak różnych organizacji, jak Polska Partia Socjalistyczna - Wolność Równość Niepodległość, Robotnicza Partia Polskich Socjalistów, Stronnictwo Ludowe, Stronnictwo Demokratyczne, Bund, Żydowski Komitet Narodowy, Front Odrodzenia Polski, Związek Syndykalistów Polskich i Polska Organizacja Demokratyczna.
"Zadaniem Rady jest niesienie pomocy Żydom jako ofiarom eksterminacyjnej akcji okupanta, a to pomocy w kierunku ratowania ich od śmierci, ich legalizacji, przydzielania im pomieszczeń, udzielania zasiłków materialnych względnie, gdzie to wskazane, wyszukiwanie zajęć zarobkowych jako podstawę egzystencji, zawiadywanie funduszami i ich rozprowadzanie - słowem działalność, która pośrednio lub bezpośrednio wchodzić może w zakres pomocy" - tak określono cele organizacji.
Szacuje się, że Komitet, a później "Żegota", udzielili pomocy ponad 50 tysiącom Żydów. Warto zaznaczyć, że Polacy ratujący ludność żydowską, działali w ekstremalnie trudnych warunkach - od jesieni 1941 roku za udzieleni pomocy Żydom groziła kara śmierci.
W dobie zarzucania Polakom udziału w Holocauście warto zaznaczyć, że działające do początku 1945 roku Komitet, a później Rada Pomocy Żydom, była jedyną w okupowanej przez Niemców Europie instytucją państwową ratującą Żydów od zagłady.
